انسان ها دارای مجموعه ای از احساسات و عواطف هستند که در زندگی جمعی فرصت ظهور و بروز این استعدادها فراهم می گردد. فطرت انسانی با زندگی اجتماعی تناسب داشته و از طریق فرایند اجتماعی شدن به ظرفیت تکامل نزدیک می شود. اگر بخواهیم از نظر واژه ای یا مفهومی یک تقسیم بندی داشته باشیم؛ مفهوم انسان با انسانیت معنا پیدا می کند و انسانیت هم در فضای اجتماعی و جامعه ساخته می شود. واژه انسان تناظر به بعد و جنبه حیوانی انسان است و انسانیت هویدای جنبه انسانی یا روانی انسان می باشد. در واقع به بیان دقیق تر این انسانیت هست که در عرصه زندگی اجتماعی ساخته و پرداخته می شود و جامعه و زندگی جمعی بعنوان بستری، ظرفی و زمینه ای جهت پرورش و تربیت این جنبه محسوب می گردد. نظرتان را بفرمایید.